Uzależnienie od mefedronu

W Wielkiej Brytanii mefedron jest uznawany za jeden z najpopularniejszych narkotyków. W Polsce pojawił się jako dopalacz w 2009 roku. Rok później substancja została delegalizowana i obecnie traktowana jest na równi z innymi narkotykami. Dlaczego? Jak wyjść z uzależnienia od mefedronu?

Mefedron to inaczej 4-metylometkatynon (4-MMC). Jego działanie opiera się na psychoaktywności, de facto jest to środek o bardzo silnym działaniu psychoaktywnym i uzależniającym. Osoby zażywające mefa (podobnie jak w przypadku innych niebezpiecznych narkotyków bardzo szybko zaczęto stosować skróconą nazwę substancji) nie odczuwają głodu i zmęczenia, niczym się nie martwią. Oprócz właściwości stymulujących mefedron wywołuje również efekty emocjonalno-społeczne. Wpływa na zwiększone wydzielanie serotoniny, dopaminy oraz noradrenaliny.

Uzależnienie od mefedronu a uzależnienie od innych substancji psychoaktywnych

Ograniczenie głodu czy zmęczenia to wyłącznie pozorne atuty zażywania 4-MMC. W praktyce środek w bardzo krótkim czasie uzależnia, w rezultacie czego nie można się powstrzymać przed sięgnięciem po kolejną dawkę i następną… Pułapka, w jaką wpada użytkownik mefedronu praktycznie w niczym nie różni się od tych, jakie zastawiają na nas inne środki psychoaktywne. W miarę przyjmowania kolejnych dawek w organizmie rośnie zapotrzebowanie na wymienione powyżej związki chemiczne, a więc serotoninę, dopaminę i noradrenalinę.

W wyniku wydzielania się w organizmie serotoniny produkowanej pod wpływem substancji psychoaktywnej rozregulowany zostaje naturalny mechanizm wydzielania i syntetyzowania hormonu. W wyniku tego użytkownik mefedronu zaczyna odczuwać zwiększone zapotrzebowanie na serotoninę, któremu organizm w krótkim czasie nie jest w stanie sprostać samodzielnie. To prowadzi do przyjęcia kolejnej dawki substancji psychoaktywnej, a zarazem dalszego zaburzania naturalnej gospodarki hormonalnej organizmu.

Mefedron działa intensywnie, ale krótko. Szacuje się, że efekt po zażyciu utrzymuje się około 1 godziny. Dlatego też w większości przypadków uzależnienie od 4-MMC może być bardziej groźne niż od innych substancji psychoaktywnych, w tym kokainy. Ze względu na swoje działanie mefedron szybko i silnie uzależnia psychicznie. Pod tym względem substancja jest porównywana do ecstasy oraz amfetaminy.

Jak wyjść z uzależnienia od mefedronu?

Odstawienie mefedronu wiąże się z odczuwaniem nieprzyjemnych, dolegliwych skutków związanych z zespołem abstynencyjnym. To sprawia, że samodzielne wyjście z nałogu jest praktycznie niemożliwe. Niezbędne jest wdrożenie odpowiedniego leczenia. Terapia uzależnienia obejmuje dwa etapy:

• detoks,
• terapię indywidualną i grupową.

Celem detoksu jest oczyszczenie organizmu z substancji toksycznej. Jednak ze względu na fakt, iż skutki odstawienia mefedronu praktycznie uniemożliwiają osobie uzależnionej wytrwanie w abstynencji, w trakcie detoksu wdrażana jest farmakologiczna terapia zastępcza. Jej celem jest złagodzenie dyskomfortu związanego z oczyszczaniem organizmu, a jednoczenie poprawa funkcji życiowych. Zakończony z powodzeniem detoks umożliwia podjęcie psychoterapii. Zadaniem psychoterapii w leczeniu uzależnienia od mefedrony przepracowanie problemów i sposobów radzenia sobie z trudnościami.