Dekstrometorfan – przyczyny i objawy uzależnienia od leku

Dekstrometorfan zyskuje coraz większą uwagę nie tylko ze względu na swoje właściwości lecznicze, ale również z powodu potencjału uzależniającego. Początkowo przyjmowany w celach terapeutycznych, może prowadzić do niebezpiecznego wzorca nadużywania, który skutkuje poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Wiele osób, zwłaszcza młodzież, nie zdaje sobie sprawy z ryzyka, jakie niesie ze sobą długotrwałe stosowanie dekstrometorfanu w dużych dawkach.

Czym jest dekstrometorfan?

Dekstrometorfan (DXM) to substancja czynna powszechnie stosowana w lekach przeciwkaszlowych dostępnych bez recepty. Znajduje się w wielu preparatach aptecznych, takich jak syropy, tabletki czy kapsułki, które mają za zadanie łagodzić objawy suchego kaszlu. DXM działa na ośrodkowy układ nerwowy, tłumiąc odruch kaszlu, co czyni go skutecznym środkiem w walce z uporczywym kaszlem. Choć dekstrometorfan jest stosunkowo bezpieczny w zalecanych dawkach, jego nadużywanie może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Dekstrometorfan, będący pochodną morfiny, choć nie wykazuje działania przeciwbólowego, oddziałuje na receptory NMDA w mózgu, co może prowadzić do zmian percepcyjnych i euforii przy spożyciu w dużych dawkach. Właśnie te właściwości sprawiają, że DXM jest nadużywany, szczególnie przez młodzież szukającą łatwo dostępnych środków psychoaktywnych. Niska cena, łatwy dostęp i błędne przekonanie o jego nieszkodliwości sprawiają, że dekstrometorfan staje się coraz bardziej popularnym środkiem rekreacyjnym, co prowadzi do wzrostu liczby przypadków uzależnień.

Przyczyny uzależnienia od dekstrometorfanu

Uzależnienie od dekstrometorfanu rozwija się zazwyczaj stopniowo, a przyczyną jego nadużywania często jest dążenie do uzyskania stanów euforycznych lub złagodzenia stresu i problemów emocjonalnych. Szczególnie narażona na uzależnienie jest młodzież, która poszukuje alternatywnych, łatwo dostępnych środków odurzających. Młode osoby często sięgają po DXM, nie zdając sobie sprawy z jego potencjalnych skutków ubocznych i ryzyka uzależnienia.

Kolejną grupą narażoną na uzależnienie są osoby, które początkowo stosują dekstrometorfan zgodnie z zaleceniami lekarza, jednak w wyniku samowolnego zwiększania dawek, by uzyskać silniejsze działanie przeciwkaszlowe lub by radzić sobie z bólem emocjonalnym, popadają w uzależnienie. W miarę rozwoju tolerancji, użytkownik potrzebuje coraz większych dawek, aby osiągnąć ten sam efekt, co prowadzi do dalszej eskalacji problemu.

Brak świadomości społecznej na temat ryzyka związanego z dekstrometorfanem, a także łatwa dostępność preparatów zawierających tę substancję, dodatkowo zwiększają ryzyko rozwoju uzależnienia. Niestety, często osoby sięgające po DXM nie są świadome, jak poważne mogą być konsekwencje jego nadużywania, co sprawia, że uzależnienie może rozwijać się niezauważalnie.

Objawy uzależnienia od dekstrometorfanu

Uzależnienie od dekstrometorfanu może objawiać się na różne sposoby, zarówno w sferze fizycznej, jak i psychicznej. Wczesne rozpoznanie tych objawów jest kluczowe, aby zminimalizować ryzyko poważniejszych konsekwencji zdrowotnych. Do najczęstszych objawów uzależnienia należą:

• Zmiany w zachowaniu: Osoby uzależnione mogą wykazywać nadmierną pobudliwość, niepokój ruchowy oraz zwiększoną gadatliwość. Nierzadko obserwuje się również zmienne nastroje, od euforii po depresję.
• Problemy z pamięcią i koncentracją: Nadużywanie DXM może prowadzić do trudności w zapamiętywaniu oraz skupianiu się na codziennych czynnościach, co znacząco wpływa na jakość życia.
• Zmiany percepcyjne: Przyjmowanie dużych dawek dekstrometorfanu może wywoływać halucynacje, uczucie oderwania od rzeczywistości oraz zniekształcenie postrzegania czasu i przestrzeni.
• Objawy fizyczne: Uzależnieni mogą doświadczać bólu głowy, nudności, wymiotów, a także zaburzeń rytmu serca i podwyższonego ciśnienia krwi.

W miarę postępu uzależnienia, objawy te mogą się nasilać, prowadząc do poważnych zaburzeń psychicznych, takich jak stany psychotyczne, omamy, a w skrajnych przypadkach – do trwałego uszkodzenia mózgu.

Skutki długotrwałego stosowania dekstrometorfanu

Długotrwałe nadużywanie dekstrometorfanu niesie ze sobą szereg negatywnych skutków zdrowotnych. Jednym z głównych problemów jest rozwój tolerancji, co zmusza użytkowników do przyjmowania coraz większych dawek, aby osiągnąć zamierzony efekt. To prowadzi nie tylko do pogłębiania się uzależnienia, ale również do poważnych uszkodzeń w organizmie.

Fizyczne następstwa: W wyniku długotrwałego stosowania wysokich dawek DXM mogą pojawić się problemy z układem sercowo-naczyniowym, takie jak arytmia, nadciśnienie oraz ryzyko zawału serca. Nadużywanie tej substancji może również powodować uszkodzenie wątroby, a w skrajnych przypadkach – niewydolność wielonarządową. Regularne stosowanie dekstrometorfanu może także prowadzić do zaburzeń równowagi, koordynacji ruchowej oraz osłabienia mięśni.

Psychiczne konsekwencje: Długotrwałe przyjmowanie dekstrometorfanu wpływa negatywnie na stan psychiczny użytkownika. Oprócz trudności z koncentracją i pamięcią, mogą wystąpić poważne zaburzenia psychiczne, takie jak depresja, lęki, a nawet stany psychotyczne. Halucynacje, uczucie odrealnienia oraz paranoja stają się coraz bardziej powszechne wraz z postępem uzależnienia. W skrajnych przypadkach może dojść do całkowitego oderwania od rzeczywistości, co wymaga natychmiastowej interwencji specjalistycznej.

Wczesne rozpoznanie objawów uzależnienia oraz podjęcie odpowiednich kroków w kierunku leczenia jest kluczowe dla powrotu do zdrowia. Dekstrometorfan, mimo że jest dostępny bez recepty, może być równie niebezpieczny jak inne substancje psychoaktywne, jeśli jest nadużywany.

Dla osób, które zauważyły u siebie lub u swoich bliskich objawy uzależnienia, profesjonalna pomoc jest nieoceniona. Centrum Ostoja, ośrodek leczenia uzależnień od leków, oferuje kompleksową opiekę i wsparcie dla osób zmagających się z uzależnieniem od dekstrometorfanu. Dzięki doświadczonej kadrze specjalistów oraz indywidualnemu podejściu do każdego pacjenta, Ostoja pomaga w powrocie do normalnego życia, ucząc zdrowych nawyków i radzenia sobie z pokusami w codziennym funkcjonowaniu.